حضور ایمپلنت در دنیای دندانپزشکی آنچنان چشمگیر بود که برگرداندن فانکشن با یک عضو ثابت جایگزین پروتز پارسیل، همه هدف آن بود و دراین خصوص شاید بحث استتیک آنچنان باید و شاید مد نظر نبود اما رفته رفته با پیشرفت اجزاء و تکنولوژی ایمپلنت انتظارات بالاتر رفت هم بیماران و هم دندانپزشکان از آن حالت شگفت زدگی اولیه خارج شده ، علاوه بر فانکشن اهمیت خاصی به استتیک دادند هر چند بدست آوردن استتیک و راضی کردن بیمار کار بسیار سختی شده، نشدنی نیست. با در نظر گرفتن ملاحظات خاص و رعایت اصول درمان، بررسی استخوان، و ضخامت و موقعیت بافت نرم می توان مشکلات ناشی از ایجاد استتیک را به حداقل رساند، و چه بسا در حد عالی کار کرد .
حال با توجه به اهمیت زیبایی به ملاحظاتی در این زمینه اشاره می نمایم :
آنچه مسلم است بحث زیبائی بیشتر در دندانهای قدامی مطرح است تا در دندانهای خلفی. از این رو بیشتر بحث را اختصاص می دهم به زیبایی در دندانهای قدامی درمان شده با ایمپلنت . اولین مسئله ای که باید در نظر گرفت موقعیت بافت نرم می باشد که دو حالت ممکن است داشته باشد، معمولاً دندانهائی که مدتها از زمان از دست رفتن آن می گذرد دارای دیفکت های فالیانی می باشد که یک حالت مقعر در بافت استخوانی دیده می شود و ارتفاع استخوان نسبت به سطح کرست دندانهای مجاور پایینتر است که در این حالت بافت نرم نیز پایین تر از موقعیت دندانهای مجاور می باشد. در این حالت چنانچه بتوان با همین ارتفاع و ضخامت استخوان کارکرد برای بدست آوردن زیبایی بهتر است برش کرستال بافت نرم پالاتالی باشد و چنانچه پایه دندانهای مجاور از نظر زیبایی مشکل نداشته باشد بهتر است دست نخورد و انسیزیون بدون دسترسی به پایه باشد.
در این حالت بهتر است فیکسچر مناسب از نظر ارتقای High Polish انتخاب شود تا سطح فلزی فیکسچر از بافت نرم بیرون نرود تا نمای فلزی زشت در زیر پرسیلین نمایان نشود. همچنین چنانچه به علت تقعر در سطح فاسیال فیکسچر، پالاتالی تر قرار گیرد یا از یک اباتمنت انگولیت Angolated استفاده شود. فرم پرسیال در کردن نهائی یک حالت کانتی لور به خودش می گیرد که خیلی زیبا نیست پس چنانچه نتوانیم با موقعیت مناسب از نظر ارتفاع و ضخامت استخوان ، همچنین زیبایی بافت نرم یک کرون زیبا بر روی فیکسچر بسازیم بهتر است از همان اول بازسازی بافت سخت و نرم انجام گیرد و مشکلات عدم زیبائی را برطرف نمائیم.
یکی دیگر از عواملی که می تواند به زیبا سازی یک ایمپلنت کمک کند استفاده از یک ژنزیوال فورمر مناسب در یک مدت زمان مناسب است که باعث می شود لثه فرم زیبائی به خود بگیرد و قوس مردیکال لثه مثل دندانهای مجاور نشود در استفاده از ژنژیوال فورمر نباید عجله کرد و به زیبائی لثه توجه کرد.
موقتهای ایمپلنت در واقع شاید مهجورترین کار ایمپلنت باشد که بسیاری از دندانپزشکان از ساختن یک موقتی سرباز می زنند در صورتی که اگر این کار انجام شود واقعاً در زیبایی کردن نهائی مؤثر است زیرا فرم اپراژور و کانتور لثه بهتری می دهد و بعضی ها معتقدند که استفاده از یک اباتمنت کوچکتر نسبت به پلات فرم فیکسچر زیبائی بهتری می دهد شاید این زمینه را برخی دیگر قبول نداشته باشند.
جاگذاری فیکسچرها هم می تواند در زیبایی تأثیر داشته باشد، نمایان شدن اجزاء فلزی در بیمارانی که ایمپلنت با تمایل لیبانی دارند و بافت لثه آنها نازک و شفاف است ممکن است اجزاء فلزی دیده شود. پس بهتر است فیکسچرها 2mm بالاتر از لبه لثه آزاد قرار گیرند. در غیر اینصورت دیده شدن نمای فلزی یا کوتاه تر بودن کرون نهائی نسبت به دندانهای طبیعی مجاور اتفاق می افتد.
قرار گرفتن فیکسچر در حالت پالاتالی تر ( بیشتر به علت تقعر لیبالی ) یک کانتی لور لیبالی است که از لبه ژنژیوال تبعیت می کند. که مشکلات خود را دارد.
قرار گرفتن فیکسچر در موقعیت نامناسب مزیودیتالی می تواند سبب نازیبائی کردن نهائی شود زیرا ممکن است ناچار شویم در یک سمت دیاستم ایجاد کنیم یا اندازه کرونها در ابعاد مختلف به خاطر جبران انحراف مزیودیستالی کمی زیاد یا کم نمود که خود در زیبایی مؤثر است.
پس در یک جراحی ایمپلنت در نواحی زیبائی باید علاوه بر مسائلی نظیر بازسازی فانکشن و برقراری ثبات طولانی، باید با توجه به بافت کراتینیزه و در نظر گرفتن مسائل ذکر شده زیبایی قابل قبولی به ظاهر بیمار بدهیم.
مرحله اول: قرار دادن ایمپلنت
مرحله اول پروتز ایمپلنت دندان این است که ایمپلنت را در استخوان فک از طریق جراحی دفع کند. ایمپلنت دندانی ریشه دندان را جایگزین می کند و نیاز به زمان بهبودی دارد. در طول این زمان بهبودی، osseointegration (ادغام استخوان با خود ایمپلنت) رخ می دهد. سلول های استخوانی در واقع به میله ایمپلنت وصل می شوند و این فضاها را پر می کنند تا ایمپلنت را در محل سکونت دائمی نگه دارند. زمان بهبودی معمولا 3-6 ماه طول می کشد.
مرحله دوم: قرار دادن Abutment
مفصل یک پست است که ایمپلنت را به دندان مصنوعی متصل می کند. اساسا، مفصل پل یک پل است که از طریق خط دندان به طول می انجامد تا اپی کاچ خود را به خاک سپرده باشد. همانطور که با ایمپلنت، انتهای رحم یک دوره بهبودی دارد. آدامس در اطراف آستیگ باید زخمی شود و قبل از اینکه تاج را بپوشاند، یک کاف یا یقه در اطراف آن ایجاد کنید.
مرحله سوم: دندان پروتز
هنگامی که محل ایمپلنت و آستانه با موفقیت ادغام شده اند، دندان پروتز ساخته شده و نصب شده است.
